Intermezzo: Christoffel (20) |
Krishna's geboorteverhaal lijkt sterk op dat van Jezus, of liever: dat van Jezus op dat van Krishna, aldus concludeerden wij de vorige keer. Voor wie er niet zelf op kwam: Herodes, de kindermoordenaar, is niemand anders dan Kamsa, maar dan in een ander jasje. Jezus niemand anders dan ... die zin moet u zelf maar afmaken. Weliswaar qua vorm, tijd en plaats verschillend, steeds zijn het dezelfde thema's die al verhalend aan de orde komen. WANNEER HET WATER TOT DE LIPPEN STIJGT ...
Ook aan de afbeeldingen waarmee zij worden geïllustreerd kun je dat zien. Kijk maar eens hoe de afbeelding van Christoffel, ook met een kindje op zijn arm, lijkt op de afbeelding van de vorige keer. Die waarop Vasudeva met baby-Krishna door de Yamuna waadt. Het verhaal wil dat het water alsmaar steeg. Tot aan Vasudeva's lippen. Zelfs tot boven zijn hoofd. Tot het Krishna's voetjes bereikte. Waarop de storm bedaarde, het water weer daalde. Veilig bereikten ze de overkant. Krishna was aan Kamsha's wrede plannen ontsnapt. Vol ontzag keek Vasudeva naar hem op: het was niet door eigen toedoen, maar door tussenkomst van Krishna zelf, Krishna die wonderboy, dat hem dat was gelukt.
Soortgelijk verging het, eeuwen later, Christoffel, de voetveerman op de andere afbeelding. Het kindje op zijn schouders wordt zwaarder en zwaarder. Ternauwernood bereikt hij de overkant. 'Het leek wel of ik de last van de hele wereld torste', beklaagt hij zich, verbaasd over het gewicht van de dreumes. 'Klopt, toen je mij op je schouders had voelde je die last, bezweek je haast, want de last van de wereld, die draag ik, Christus koning, en niet jij', aldus zette het joch hem op zijn plaats. Daarmee ook ons ... Christoffel aan onze autosleutels, Krishna op ons dashboard? Doe het niet voor een autorit of twee. Doe het voor op onze levensreis. Voor wanneer het water tot de lippen stijgt.
|
