Indra, heerser der planeten, schoot wakker. Stond in de wereld alles echt zo op zijn kop als hij had gedroomd? Nog maar net aan zijn inspectiereis begonnen of hij ontmoette een prachtige vogel. Albatros was haar naam. Al was zij druk bezig met het voeden van haar kinderen, Indra sprak haar aan: “Wat merkwaardig voedsel stop jij daar in hun mond. Dat zij dat lusten!”

“Hoezo?” zei Albatros. “Het gaat er toch in als vis! Vroeger gaf ik ze die. Daar was ik de hele dag mee zoet. Logisch, kwam ik er aan: vis weg! Nu hoef ik er niets meer voor te doen. Al die bakjes, popjes, beertjes, dopjes ... domkoppen zijn het, ze drijven gewoon voor de grijp. Al verteren ze slecht, misschien zelfs wel niet, vullen doen ze goed.”